Houden van je innerlijke criticus

Van jezelf houden, ook van je kritische stem, is niet altijd even makkelijk, en het is wel de sleutel tot eetbui vrij leven.

Eetbuien hebben we niet als we van onszelf houden, eetbuien hebben we als we niet lekker in ons vel zitten, als we moe zijn, als we ons onzeker voelen. Ik geef daarom elke dag energie aan het goed voor mezelf zorgen, en het creëren van de omstandigheden die nodig zijn om eetbui vrij te leven.

In deze podcast nodig ik je uit hetzelfde te doen.

LUISTER VIA: APPLE PODCASTS | SPOTIFY | AUDIBLE

Ik huilde zo hard, dat mijn lichaam schokte en het snot uit mijn neus liep. Het intense gevoel van schaamte en tekortkomen was zo heftig, dat het pijn deed. Alsof iets mijn hart met een tang samenkneep.

Ik probeerde me wanhopig te focussen op de stem van Jessica Ortner, die via een app zei: “Ik heb er alles aan gedaan wat ik kon om mijn lichaam goed voor te bereiden op de volgende stap.”

Ik herhaalde wat ze zei en begon nog harder te huilen. ~ Maar ik heb er helemaal niet alles aan gedaan ~ dacht ik vol schaamte. ~ Ik heb gisteren nog koffie gedronken! ~

Pijnlijke periodes

Als ik terugkijk op mijn leven, dan zijn er 2 periodes die echt ongelooflijk zwaar voor mij zijn geweest: de periode waarin ik elke dag bang was om naar school te gaan, omdat ik erg werd gepest, en de periode nu, waarin ik bezig ben met het IVF traject om zwanger te worden.

Overal om me heen zie ik zwangere vrouwen. Vriendinnen worden zwanger, nadat ze een maand gestopt zijn met de pil, en ik krijg uit alle hoeken advies van mensen die hebben gehoord dat iemand iets heeft gedaan en daarna direct zwanger is geworden. Misschien moest ik dat ook eens proberen?

Ik weet dat al die adviezen vanuit liefde komen, maar die rationele wetenschap is niet voldoende om het gevoel dat ik het niet goed genoeg doe, of eigenlijk het gevoel dat het door een fout van mij komt dat ik nog niet zwanger ben, weg te nemen.

Het werd me even te veel toen ik weer (ongevraagd) liefdevol advies van iemand kreeg over hoe ik via de werking van het placebo-effect en wellicht sneller zwanger kon worden als ik ook voor 100% zou geloven dat het me zou lukken.

Ik voelde dat mijn hart zich samenkneep en ik besloot vlug een plekje voor mezelf te zoeken om dat gevoel volledig toe te laten.

En zo zat ik daar een uur later nog, hevig snikkend en gevuld met het gevoel dat het mijn schuld was dat ik nog niet zwanger was. Tenslotte was mijn mindset niet perfect en geloofde ik niet voldoende dat het me zou lukken. Ik dronk nog zeker 1 keer per week koffie, en ik had het afgelopen weekend samen met een vriendin een fles prosecco soldaat gemaakt. ~ Nee ~ besloot ik, luisterende naar de stem van Jessica Ortner die mij via de app rustgevend toesprak. Ik heb er helemaal niet alles aan gedaan wat ik kon om mijn lichaam goed voor te breiden.

Van waardeloosheid naar vertrouwen

Luidruchtig jammerend werd ik overspoeld door een golf van waardeloosheid. Ik gaf me over aan het gevoel van kwetsbaarheid dat het met zich meebracht en….

Ik begon te schateren van het lachen. Vreugde stroomde door me heen en mijn hele lichaam ontspande zich. Ik voelde hoe mijn borst zich vulde met warmte en opeens wist ik diep van binnen. ~Het is goed. Ik ben goed. En wat er ook gebeurt, het komt goed ~

Hoe werkt jouw innerlijke criticus?

Zelfkritiek is iets wat we allemaal in meerdere of mindere mate hebben.

En, als je naar jezelf en je eigen leven kijkt, dan weet je ook; zelfkritiek is iets dat jij in meerdere of mindere mate hebt, toch? Er zijn momenten waarop je zwart ziet en je je waardeloos voelt, maar ik weet zeker dat jij ook weleens momenten hebt gehad waarop je helemaal geen negatieve gedachten had en je je goed voelde over jezelf.

Zacht zijn voor je kritische stem

Na die huilbui besloot ik om een eed te zweren. Ik besloot om een gelofte af te leggen naar mezelf. Ik zwoer dat ik van mezelf zou houden, onvoorwaardelijk en volledig. Ik besloot om me elke dag volkomen toe te wijden……………. aan het voelen van zelfliefde.

Zelfs, en vooral als ik me niet goed genoeg voelde 🙂

Dat betekent niet dat het stemmetje in mij dat kritisch is en dat vindt dat alles wat ik doe beter kan, weg is….. Wel dat ik het stemmetje nu hoor en kan glimlachen. Want ik voel zelfliefde. Niet alleen voor de perfecte delen die in mij zitten, maar ook voor mijn angstige deel dat zo bang is om fouten te maken, het deel van mij dat kwetsbaar zijn ziet…. als iets dat levensgevaarlijk is. Ook daar hou ik van.

Van mezelf houden, ook van mijn kritische stem, is niet altijd even makkelijk, en het is wel de sleutel tot eetbui vrij leven.

Eetbuien hebben we niet als we van onszelf houden, eetbuien hebben we als we niet lekker in ons vel zitten, als we moe zijn, als we ons onzeker voelen. Ik geef daarom elke dag energie aan het goed voor mezelf zorgen, en het creëren van de omstandigheden die nodig zijn om eetbui vrij te leven.

Hoe kun je leren om jouw kritische stemmetje minder hard te laten brullen? Dat doe je door stapje voor stapje jouw innerlijke criticus te temmen, zodat de neurologische paden die in je brein voor zelfkritiek zorgen steeds meer uitdunnen.