Mooi mens, als jij in je leven ook momenten hebt gehad waarop je speciale dingen hebt gekocht voor je dieet, of als je tijd hebt besteed aan honger hebben, het uitzoeken van een dieet of het kijken naar de klok tot je weer mag eten, dan is deze sessie voor jou…
Want in deze Eetbui Vrij Levensles heb ik het over de kosten die diëten en het hebben van eetbuien met zich meebrengt.
LUISTER VIA: APPLE PODCASTS | SPOTIFY | AUDIBLE
Ik had vorige week opeens een waanzinnig inzicht, mooi mens.
Het was heel gek, want mijn inzicht kwam tijdens het kijken van een oude romcom…
Ik krijg er geen genoeg van, de film ‘Bridget Jones’s Diary‘. Sinds de film in 2001 is uitgekomen, kijk ik deze elk jaar met Kerstmis.
Ik begreep alleen nooit écht het moraal van het verhaal….
Ik vond het altijd grappig om te zien hoe fanatiek Bridget op 1 januari haar doelen stelt:
- Afvallen, afvallen, afvallen.
Door de film heen doet ze meerdere pogingen om haar eetgewoontes te verbeteren en te sporten, maar aan het einde van het jaar is ze zwaarder dan toen ze begon.
Super grappig vond ik dat altijd, want ik herkende mijzelf daar in.
Maar de laatste keer viel me iets heel anders op in de film.
Het moraal van het verhaal is niet dat je moet afvallen om de man van je dromen te krijgen, het moraal van het verhaal is dat je het afvallen mag loslaten en dat er maar 1 ding belangrijk is:
⇒ tevreden zijn met jezelf.
Het laatste hoofdstuk laat een Bridget zien die schijt heeft aan wat anderen van haar denken, en die zichzelf accepteert, precies zoals ze is.
Tijd voor een nieuw dagboek, en een nieuw begin.
Jezelf accepteren is niet altijd even makkelijk, mooi mens. Het kan wel een stukje makkelijker worden als jij je beseft welke invloed het op jouw leven heeft om continu maar bezig te zijn met je gewicht en afvallen.
Herken jij ook dat jouw vreet-dieetpatroon je veel kost?
Bijvoorbeeld:
-
- omdat je vaak nadenkt over eten;
- misschien besteed je veel tijd aan het vinden van het perfecte dieet;
- doordat je anders voor jezelf kookt dan voor de rest van je gezin;
- of omdat je goed moet plannen wat voor eten je meeneemt als je het huis uitgaat;
- doordat je energie steekt in het vechten tegen je eetbuien;
- omdat het hebben van eetbuien zelf tijd kost;
- of misschien zit je na het hebben van een eetbui zo laag in je energie, dat het even duurt voordat je weer jezelf bent?
Ik werd al jaren gepest, en in de zomer van 1995 besloten mijn ouders eindelijk dat ik naar een nieuwe school mocht. Ik kreeg daar gelukkig al snel vriendinnetjes, maar mijn onzekerheid bleef bestaan.
⇒ Toen ik er tijdens een zwempartijtje achter kwam dat ik één van de molligste meiden was (ik was toen al jaren bezig met emotie-eten) besloot ik dat ik van mijn buikje af wilde.
Ik las het boek in een paar dagen door en begreep eruit dat ik kon afvallen als ik voornamelijk groente zou eten.
Samen met mijn moeder ging ik naar de bio winkel om de groenten voor mijn dieet in te slaan, en de volgende dag startte ik.
Ik weet nog goed hoeveel honger ik had, en ik zie nog voor me hoe de zon op de tuintafel scheen, terwijl ik zat te wachten tot ik mijn volgende maaltijd mocht.
Die 4 uur van mijn ontbijt tot de lunch waren een hel. Ik had zoveel honger dat ik niet kon nadenken, en uiteindelijk trok ik het niet meer en besloot ik toch wat te eten, 6 boterhammen met hagelslag…..
Wat een opluchting en…⇒ wat een waste of my time.
Dat eerste dieet kostte 26 uur en ƒ45,-, tijd en geld die ik nooit meer terug krijg.
Ik heb meer dan 4500 keer gedieet
In mijn blog ‘Eetbuien Stoppen – de grootste fout die je maakt‘ daag ik je uit om uit te rekenen hoe vaak je al tegen jezelf hebt gezegd: ”Morgen ga ik op dieet.”
De uitkomst is echt bizar. Zelf heb ik na de dieetpoging op mijn 11de, meer dan 4500 keer besloten om op dieet te gaan.
Ik hoefde niet bij elke poging opnieuw uit te zoeken welke eetregels ik ging volgen, dus het kostte me niet voor elk dieet een paar dagen om me voor te bereiden, maar zelfs als het me voor elk besluit maar een uur of twee heeft gekost, dan ben ik toch meer dan 9000 uur bezig geweest met het uitpluizen van eetregels.
Even om dit in perspectief te brengen: Als zzp-er moet je in een jaar ten minste 1225 uur in je bedrijf werken, om door de belastingdienst als een serieuze ondernemer gezien te worden.
Die 9000 uur bezig zijn met diëten, had ik dus ook 8 jaar in een eigen bedrijf kunnen steken.
Ik heb er veel geld aan uitgegeven
Maar het diëten en mijn eetbuien hebben me niet alleen heel veel tijd en energie gekost, het kostte me ook emotioneel en financieel heel veel.
Toen ik op mijn 8ste begon met emotie-eten, at ik voornamelijk brood met honing.
Financieel gezien was dat natuurlijk niet heel prijzig. Dat was maar goed ook, want met het zakgeld dat ik toen kreeg, zou ik niet de eetbuien kunnen financieren die ik later had.
Toen mijn ouders begonnen te merken dat ik toch in mijn eentje per dag wel een heel brood en een hele pot honing leeg at, was het tijd voor een nieuwe tactiek.
Ik kocht gebakjes, soms hele taarten, ijs, snoep en/of koek.
➾ Uiteindelijk kon een eetbui mij al snel zo’n €30,- kosten.
Ik had zo’n 5 keer per week een eetbui. Op sommige dagen lukte het mij inderdaad om me aan mijn eigen regels te houden, maar ik hoefde niet voor elke eetbui naar de winkel. Soms kon ik vanuit de voorraadkast mijn innerlijke leegte vullen.
Toch ging ik zeker wel drie keer per week naar de supermarkt, omdat ik niks in huis had. En, als ik me echt superrot voelde, bestelde ik gewoon via thuisbezorgd een paar pizza’s en twee potten Ben & Jerry’s. Ik denk dat ik al snel voor meer dan €60,- per week snoepte.
Ik besteedde dus meer dan €3000,- euro per jaar aan eetbuien. Dat dan zo’n 20 jaar volhouden, betekent dat ik waarschijnlijk zo’n €60.000,- heb besteed aan snoep!
En dan zeggen ze dat roken een dure verslaving is ?
Kortom; wat eetbuien mij gekost hebben was absurd veel geld!
Als ik het zo uitreken, dan klinkt het echt belachelijk om €60.000,- aan snoep uit te geven.
Maar geloof me…..
…….als ik er eerder mee had kunnen stoppen, dan had ik dat zeker gedaan!
Het waren echter niet alleen mijn eetbuien die mij veel kostten.
Ook het continu opnieuw op dieet gaan en afvallen was prijzig. Supplementen, speciale voedingsmiddelen, maaltijdvervangers, personal trainers, boeken, spakeuren en programma’s. Hoeveel ik daar uiteindelijk aan heb uitgegeven, dat weet ik niet, maar het loopt in de duizenden euro’s.
Als het alleen geld en tijd had gekost, dan was het nog tot daar aan toe, maar het continu bezig zijn met mijn gewicht en met vreten en diëten kostte mij veel meer dan dat.
Het kostte me mijn geluk.
Mijn gevecht tegen eten overschaduwde alles in mijn leven. Ik kon nergens van genieten en was continu bezig met niet eten, of wel eten.
De zelfhaat die ik voelde als ik een eetbui had,
➾ beïnvloedde ook mijn relatie.
Ik was nors en ongelukkig en als ik behoefte had aan een eetbui, hoopte ik dat mijn vriend weg zou gaan, zodat ik een eetbui kon hebben.
Ik voelde me schuldig tegenover hem, omdat ik een geheim had dat hij niet kende. Ik voelde me dik en lelijk, waardoor ons seksleven volledig naar de haaien ging.
Het gevecht tegen eten kostte me mijn succes.
Mijn dagelijkse gevecht tegen eten beïnvloedde mij ook op mijn werk.
Ik voelde me teleurgesteld en gefrustreerd en veroordeelde mezelf als psycholoog.
➾ Hoe kon ik anderen leren een gelukkig leven te creëren, terwijl ik zelf zo diep ongelukkig was?
Mijn eetbuien en continue diëten kostten me mijn vriendschappen
Ook mijn vriendschappen gingen onderdoor aan mijn gevecht tegen eten, en het gevecht tegen mezelf.
Als ik op dieet was…
-
- wilde ik niet uit eten,
- ik wilde geen koffie drinken,
- ik wilde niet ergens borrelen,
- ik wilde geen terrasje pakken.
Als ik in een vreetbui marathon zat dan voelde ik me zo rot dat ik….
-
- afspraken afzei,
- mensen ontweek
- me dagenlang in huis verstopte.
Het resultaat was dat ik me steeds meer ging terugtrekken en niet echt kon genieten van de contacten die ik wel had.
Dun, sexy en ongelukkig
Het bizarre is dat de meest ongelukkige periode in mijn leven, ook de periode was waarin ik op mijn dunst was. Ik had maatje 34 en vaak kon ik in winkels zelfs geen kleren vinden die mij pasten, omdat alles te groot was.
Het was een periode in mijn leven waarin ik ongelooflijk veel stress had en zeer depressief was. Eindelijk viel ik af en het kostte me geen moeite. Pas toen ik uit die depressie kwam, realiseerde ik me dat het dun zijn mij absoluut niet gelukkig had gemaakt.
Dus mooi mens, wat heeft het jou gekost?
? Denk daar maar eens over na
Wat heeft jouw vreet-dieetpatroon je gekost?
Om daar een schatting van te maken wil ik je eerst uitnodigen om voor jezelf uit te rekenen hoe vaak jij al ‘opnieuw’ bent begonnen.
Hoe vaak heb jij al tegen jezelf gezegd: ”Morgen ga ik op dieet”? Wil je hulp om dat uitrekenen? Ga dan naar mijn blog ‘Eetbuien stoppen – de grootste fout (die 99% van emotie-eters maakt)‘
Denk daarna na over het volgende:
- Hoeveel tijd heeft het jou gekost? (Kun je daar een schatting van maken?)
- Hoeveel geld heb jij uitgegeven aan al je dieetpogingen en je eetbuien?
- Wat heeft het je emotioneel en mentaal gekost?
- Als je echt eerlijk bent tegen jezelf, heeft dit je dan gelukkig gemaakt?
Laat me dat weten in de comments hier onder.
Ik vond het niet makkelijk om mijn verhaal te delen, en keer op keer hoor ik van andere hoe waardevol het voor hen is om mijn ervaringen te delen. Door jouw ervaring te delen kun je anderen inspireren en helpen ervaren dat je er niet alleen voorstaat.
0 Reacties