Volg mij op Social Media:

Ik was een emotie-eter

Keer op keer ging ik weer opnieuw op dieet, maar langer dan een week hield ik het niet vol. Elk dieet eindigde in een eetbui en begon met een besluit om nu eens en voor altijd te veranderen. 

Een dieptepunt kwam voor mij in 2012. Ik studeerde in Londen voor mijn Masters in Psychologie, werkte daarnaast full-time en voelde me standaard uitgeput.

Ik had die dag net een examen gehad en was gestrest en moe.  
Ik liep door de supermarkt en voelde me, net als een verslaafde, koortsig van verlangen naar suiker en vettigheid. In een roes stopte ik het ene na het andere in mijn winkelmandje: taartjes, pakken koek, Pringles, M&M’s. Het zou me niet verbazen als ik een nat spoor van speeksel en kwijl achter me liet bij de gedachten aan al dit lekkers dat ik zo zou gaan opeten. 

Met €40,- aan gebak, chips, snoep en koek liep ik even later naar buiten. Ik trok meteen een doos taart open en propte als een uitgehongerde dakloze een gebakje in mijn mond. Een gevoel van ontspanning en euforie stroomde door me heen op het moment dat de suiker in aanraking kwam met mijn smaakpapillen. Het was alsof er een dosis geluk in mijn hersenen werd gespoten. Eindelijk kon ik weer rustig ademen.

Terwijl ik al etend naar huis liep, voelde ik me rot. Waar ben ik in godsnaam mee bezig, dacht ik. Boos op mezelf stopte ik langs de weg om mijn tas vol eten in de prullenbak te gooien. Vol afschuw en oordeel over mezelf en mijn gedrag liep ik verder naar huis. Dit was niet wie ik wilde zijn! Ik besloot om hier nu voorgoed mee te stoppen en nooit meer een eetbui te hebben. Thuis gekomen werd ik gegrepen door onrust. Morgen kan ik ook beginnen, dacht ik. Dan is het echt een nieuw begin. Nu ben ik moe en ik heb toch al slecht gegeten. Vanaf morgen ga ik echt veranderen! 

Mijn absolute dieptepunt

Een half uur later stond ik met mijn hoofd in de vuilnisbak langs de weg mijn boodschappentas te zoeken. Ondanks de walging die ik voelde, heb ik daar naast die vuilnisbak alles op staan eten. Ik haatte mezelf. Ik was zwak en dom. Ik voelde me een mislukkeling. Als psycholoog, therapeut en coach moest ik toch beter weten, vond ik. 

De volgende dag besloot ik het roer om te gooien. Niet door te besluiten nooit meer een eetbui te hebben, maar door te besluiten om onvoorwaardelijk van mezelf te houden, zelfs als ik elke dag een eetbui had. Vanaf dat moment ben ik me als echte studiebol gaan verdiepen in de psychologie van emotie-eten. Ik heb honderden boeken en onderzoeken gelezen en trainingen, cursussen en therapiesessies gevolgd. Allemaal met als doel om van dit gebroken deel van mezelf te houden, het te vergeven en het te helen. Alles wat ik leerde, heb ik op mezelf uitgeprobeerd om te ervaren hoe het voor mij werkte.

Ben ik nu perfect?

Nee, dat zeker niet. Ik heb natuurlijk nog momenten dat ik wat minder gezond eet en ik geniet daar ten volste van.
Heb ik nooit meer eetbuien? Dat kan ik niet zeggen. Wat ik wel weet, is dat ik me de laatste keer dat ik een eetbui heb gehad niet kan herinneren. Wat ik ook weet, is dat ik nu lief ben voor mezelf. Mijn relatie met eten is drastisch veranderd en ik eet niet meer omdat ik een leegte wil vullen of omdat ik gevoelens wil wegdrukken. Ik ben 15 kg afgevallen. Ik voel me sexy en energiek en geniet van eten, van mezelf en van mijn leven. 

Als psycholoog gebruik ik mijn kennis en ervaring met emotie-eten om andere emotie-eters te helpen hun ongezonde patronen te doorbreken zodat zij ook lekker kunnen afvallen en kunnen genieten van zichzelf. 

Ik geloof namelijk dat we het allemaal verdienen om onvoorwaardelijk van onszelf en ons lichaam te houden en te genieten van het leven. Ik geloof dat diëten ervoor zorgt dat je niet tevreden bent met jezelf en niet geniet. Iets wat voor stress en beperkingen zorgt en continu voor (zelf)kritiek. 
Wil jij ook leren onvoorwaardelijk van jezelf te gaan houden en te stoppen met diëten en jezelf te bekritiseren? Dan ben ik er voor jou!!