Je eetbuien onder controle krijgen is een gevecht dat je hele leven kan beheersen, mooi mens.

Dag in en dag uit probeer je jouw eetbuien tegen te gaan, maar keer op keer sla je weer door, toch?

Als jij herkent dat het je niet lukt om je eetbuien onder controle te krijgen, en je het gevoel hebt dat het een worsteling is waar geen eind aankomt, dan is deze Eetbui Vrij Levensles voor jou.

In deze sessie ga ik je uitleggen…

• Waarom je eetbuien onder controle krijgen zo lastig is,
• Wat er gebeurt als je de controle over je eetbuien kwijt raakt
•  en leer ik je wat jij in je leven moet veranderen als je nooit meer de controle over je eetbuien wilt verliezen. 

Het lukte mij niet om mijn eetbuien onder controle te krijgen

Het is een prachtige lentedag en ik heb afgesproken op een terrasje met een vriendinnetje. “Wat wil je drinken?” vraagt ze, terwijl ik me lekker in het zonnetje installeer.
Juist als ik wil bestellen, komt de ober langs met een fantastisch uitziend stuk carrot cake voor onze overbuurman.

De strijd tegen mijn eetbui brein begint….

~Heilige tompoezen~ denk ik, ~dat ziet er echt zó lekker uit!~
Het water loopt me in de mond en ik krijg direct trek. Maar dan realiseer ik me, vandaag zou ik echt geen slechte dingen eten en ik bestel een theetje. 

Toch blijft die carrot cake door mijn hoofd spoken. Kijk mijn overbuurman daar eens lekker zitten te genieten
~Oh my apple pie!!~ denk ik, terwijl mijn maag begint te rommelen. ~Het is zo lekker dat hij zelfs zijn vrouw een hapje geeft! Zal ik dan toch een stuk bestellen? Ik heb tenslotte nog niet zoveel gegeten vandaag…~
Maar dan realiseer ik me weer ~Nee, dat mag ik niet!~
Terwijl ik mijn theetje drink en ook het koekje dat erbij zit, laat liggen, blijf ik maar aan één ding denken. carrot cake!

Het is alsof er een waar gevecht in mijn hoofd plaatsvindt. De ene kant van mij wil wel en de andere kant wil niet.

Uiteindelijk overwint mijn prefrontale cortex het gevecht en overleef ik het terrasje zonder een stuk taart besteld te hebben. Onderweg naar huis, ga ik nog even langs de supermarkt om wat dingetjes voor het avondeten te halen. Bij de kassa koop ik een klein reepje Tony’s Chocolonely’s Caramel Zeezout. ~Tenslotte heb ik net geen taart of koekje gegeten, dus dat kan wel~  besluit ik.

Thuisgekomen zie ik tijdens het opruimen een pak koekjes liggen. Ik neem er eentje en nog eentje en nog twee, want ik heb zo’n trek. ~En bovendien, ik heb nu toch al die chocoladereep gegeten, dus het maakt nu toch niets meer uit. Morgen zorg ik dat ik beter voorbereid ben en dat ik niet zo’n honger krijg. Morgen ga ik echt op dieet!~

Waarom krijg je je eetbuien niet onder controle?

Waarom verlies je keer op keer het gevecht tegen jezelf? Het voelt als vechten, als je uit alle macht probeert je drang naar een eetbui onder controle te krijgen, toch?

Het is alsof er twee kanten van jou met elkaar de strijd aangaan: jouw gezonde verstand die goed voor jou wil zorgen en jouw impulsieve zelf, die nu iets lekkers wil.

Het kost veel energie om je eetbuien onder controle te houden

Het vechten tegen een eetbui kost veel energie, en het voelt zo machteloos als je doorslaat.
Je voelt dat je impulsieve zelf het overneemt en jij compleet de controle over je eetgedrag kwijtraakt.

En dat gebeurt!!

Je verliest inderdaad de controle over jezelf!

Het gedeelte in jouw brein dat verantwoordelijk is voor wilskracht, wordt even uitgezet en je impulsiviteit neemt het over.

Maar wat is dat gedeelte in je brein dat wordt uitgezet?

Wij hebben één brein, maar ons brein bestaat niet compleet uit één en dezelfde massa. Ons brein bestaat uit verschillende structuren die allemaal hun eigen functie hebben.

• We hebben een hersenstam die verantwoordelijk is voor je automatische gedrag – Ik heb honger!
• We hebben het limbische systeem dat verantwoordelijk is voor je gevoel van bevrediging – Dat is vast heel lekker!
• We hebben de neocortex die verantwoordelijk is voor je gezonde verstand – Ik kan het beter niet eten…

Het is het voorste gedeelte van de neocortex, de prefrontale cortex – dat is waar je wilskracht zit.

Wat gebeurt er als je de controle over je eetbuien kwijt raakt?

In podcast 8, ‘Het Eetbui Brein’, leg ik uit dat de functies van de prefrontale cortex veel energie kosten.
Dit komt omdat het ‘luxe’ functies zijn, die pas laat in de evolutie van ons brein zijn toegevoegd. Deze functies zijn niet nodig om te overleven.

Omdat je prefrontale cortex niet nodig is om te overleven, worden de functies van de prefrontale cortex ‘uitgezet’ op het moment dat jij in gevaar bent.

Je gezond verstand wordt even uitgezet

Als jij wordt aangevallen door een wolf, is het helemaal niet handig als jouw impulsbeheersing en rationeel denken aanstaat.

Sterker nog….
als jij wordt aangevallen door een wolf, dan moet je instinctief en impulsief kunnen reageren, toch?

Daarom wordt in momenten van gevaar dus de prefrontale cortex ‘uitgezet’ en krijgt je limbische systeem een boost, zodat je impulsiever wordt.

Wat heeft jouw overlevingsmechanisme nou met dat stuk carrot cake uit mijn voorbeeld te maken?

In mijn geval was de carrot cake de wolf…..

Waarom verlies je de controle als je vecht tegen taart?

Je verliest het gevecht juist omdat je aan het vechten bent!!

Je bent dan misschien aan het vechten tegen een eetbui en niet tegen een wolf, maar het maakt niet uit.

Niet voor je brein in ieder geval….

Vechten is vechten
➾ en als jij moet vechten, dan brengt je brein je lichaam in paraatheid.

Je verliest de controle doordat je gaat vechten

Als jij moet vechten, dan wordt je amygdala (het angstcentrum in het limbische systeem) geactiveerd, waardoor je lichaam zich klaarmaakt voor het gevecht.

• Er komt adrenaline vrij dat ervoor zorgt dat je hartslag en je bloedruk omhooggaan en dat je sneller gaat ademen.
• De activiteit in spieren en je limbische systeem neemt toe, terwijl de activiteit in je prefrontale cortex afneemt.
  • Dit zorgt ervoor dat je impulsiever en sneller kunt reageren en dat je wilskracht en zelfregulatie afnemen.

Tot zover de reactie van je lijf als je gaat vechten. Maar jij bent niet aan het vechten tegen een wolf, jij vecht tegen een eetbui en dan gebeurt er ook nog dit…

Het volgende gebeurt als jij vecht tegen een eetbui:

Er komt een gedachte in je op aan iets lekkers (carrot cake).

• ~Holy Chocolonely~ denkt je limbische systeem, ~Dat is echt zo lekker!~ terwijl er een stoot dopamine wordt afgegeven. Onmiddellijk voel je een gigantische drang om te gaan snaaien.
  • De dopamine zorgt ervoor dat je continu aan eten blijft denken en je craving neemt toe.
• ~Oh my apple pie!~ denkt je hersenstam, ~Wat heb ik eigenlijk een honger!~ Onmiddellijk wordt al de suiker die in je bloed zit, opgenomen om je bloedsuikerspiegel te verlagen. Dit ter voorbereiding van de eventuele suiker overload die er zo gaat komen.
  • Je lage bloedsuiker zorgt ervoor dat je ook daadwerkelijk trek krijgt en je voelt je hongerig en trillerig.
• Het water loopt je in de mond, maar dan herinnert je prefrontale cortex zich weer… ~Ik mag vandaag niet snoepen!~ terwijl het probeert je cravings te onderdrukken.

Er ontstaat als het ware een gevecht tussen je prefrontale cortex en je limbische systeem.

En het voelt ook echt als vechten, toch?

Maar wat gebeurt er als je gaat vechten?
Als je gaat vechten, neemt de activiteit in je prefrontale cortex af en….
➾ heb je geen toegang meer tot je impulsbeheersing.

Het gevecht tegen ‘slecht eten’ vergroot de kans dat je een eetbui krijgt!

Hoe kun jij voorkomen dat je de controle over je eetbuien verliest?

Elke vorm van stress is funest en kan uiteindelijk tot eetbuien leiden!

Stress zorgt er namelijk voor dat de bloedtoevoer naar je prefrontale cortex vermindert.

Ik weet het, we hebben het allemaal druk, druk, druk, maar als jij je eetbuien wilt stoppen dan, moet je iets structureel veranderen en goed voor jezelf gaan zorgen.

Mooi mens, het is tijd om goed voor jezelf te zorgen en je rust te pakken.

Zelfs milde stress zorgt namelijk voor een razendsnel en dramatisch verlies van de functies van de prefrontale cortex. Langdurigere blootstelling aan stress veroorzaakt zelfs structurele veranderingen in je brein.

Dus chill-out!!

Elke vorm van stress zorgt ervoor dat je prefrontale cortex minder goed werkt en maakt de kans op eetbuien dus groter.

Stress zorgt er niet alleen voor dat je het gevecht tegen eetbuien verliest. Stress zorgt er ook voor dat je aankomt. In podcast 9 ‘Aankomen door stress’ leg ik uit dat stress op 5 manieren ervoor zorgt dat je dikker wordt, ook als je géén eetbuien hebt.

Mooi mens, daarom wil ik je uitnodigen om je leven onder de loep te nemen, en meer tijd voor jezelf te gaan creëren. In de 24/7 Goed Voor Jezelf Zorgen Challenge heb ik deze week een hele fijne oefening die je helpt om eens goed naar je leven te kijken, en meer tijd voor jezelf te creëren.