โ๐๐ฌ ๐ฅ๐ฆ๐ฏ๐ฌ dat ๐ฅ๐ช๐ต ๐ฎ๐ฆ ๐ต๐ฐ๐ค๐ฉ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐จ๐ข๐ข๐ต ๐ฉ๐ฆ๐ญ๐ฑ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฎ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ต๐ฃ๐ถ๐ช๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ง ๐ต๐ฆ ๐ฌ๐ฐ๐ฎ๐ฆ๐ฏ.
๐๐ช๐ด๐ด๐ค๐ฉ๐ช๐ฆ๐ฏ ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ต ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ธ๐ฆ๐ญ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ข๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ณ๐ฆ ๐ฎ๐ฆ๐ฏ๐ด๐ฆ๐ฏ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฃ๐ช๐ซ ๐ฎ๐ช๐ซ ๐ฉ๐ฆ๐ญ๐ฑ๐ต ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐จ๐ฆ๐ธ๐ฐ๐ฐ๐ฏ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต.
๐๐ฆ๐ต ๐จ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ต๐ช๐ซ๐ฅ๐ซ๐ฆ ๐จ๐ฐ๐ฆ๐ฅ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฅ๐ฆ ๐ญ๐ข๐ข๐ต๐ด๐ต๐ฆ ๐ฑ๐ข๐ข๐ณ ๐ธ๐ฆ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ช๐ฌ ๐ด๐ต๐ฆ๐ฆ๐ฅ๐ด ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ญ๐ข๐ด๐ต ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ต๐ฃ๐ถ๐ช๐ฆ๐ฏ. ๐๐ฌ ๐ธ๐ฐ๐ณ๐ฅ ๐ฆ๐ณ ๐ฉ๐ฆ๐ญ๐ฆ๐ฎ๐ข๐ข๐ญ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐จ๐ฐ๐ฆ๐ฅ ๐ท๐ข๐ฏ.
๐๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ฐ๐ฑ ๐ฌ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ฃ๐ฆ๐ด๐ญ๐ถ๐ช๐ต ๐ช๐ฌ ๐ฐ๐ฎ ๐ฆ๐ณ ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ต๐ฆ ๐จ๐ข๐ข๐ฏ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฏ๐ข ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฑ๐ข๐ข๐ณ ๐ฅ๐ข๐จ๐ฆ๐ฏ ๐ฌ๐ณ๐ช๐ซ๐จ ๐ช๐ฌ ๐ฅ๐ข๐ฏ ๐ต๐ฐ๐ค๐ฉ ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ต๐ฆ๐ณ๐ถ๐จ๐ท๐ข๐ญ. ๐๐ฌ ๐ธ๐ฐ๐ณ๐ฅ ๐ฉ๐ช๐ฆ๐ณ ๐ป๐ฐ ๐ฎ๐ฐ๐ฆ ๐ท๐ข๐ฏ.
๐๐ฌ ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐ต ๐ฆ๐ช๐จ๐ฆ๐ฏ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐ธ๐ข๐ต ๐ฎ๐ฆ ๐ธ๐ฆ๐ญ ๐ฌ๐ข๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ญ๐ฑ๐ฆ๐ฏ ๐ฐ๐ฎ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ต๐ฃ๐ถ๐ช๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ง ๐ต๐ฆ ๐ฌ๐ฐ๐ฎ๐ฆ๐ฏ.
๐๐ช๐ด๐ด๐ค๐ฉ๐ช๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ช๐ฌ ๐ช๐ฆ๐ต๐ด ๐ฏ๐ฐ๐ฅ๐ช๐จ ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ช๐ฏ๐ต๐ฆ๐ฏ๐ด๐ช๐ท๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐จ๐ฆ๐ญ๐ฆ๐ช๐ฅ๐ช๐ฏ๐จ ๐ฐ๐ง ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ต๐ฐ๐ฌ ๐ข๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ณ ๐ฅ๐ฆ ๐ฅ๐ฆ๐ถ๐ณ?
๐๐ง ๐ช๐ฏ ๐ช๐ฆ๐ฅ๐ฆ๐ณ ๐จ๐ฆ๐ท๐ข๐ญ ๐ช๐ฆ๐ต๐ด ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฎ๐ฆ๐ฆ๐ณ ๐ด๐ต๐ณ๐ถ๐ค๐ต๐ถ๐ถ๐ณ ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ถ๐ช๐ฅ๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ๐ฉ๐ฆ๐ช๐ฅ.
๐๐ฌ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ป๐ฐโ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ฉ๐ฐ๐ฆ๐ง๐ต๐ฆ ๐ข๐ข๐ฏ ๐ณ๐ถ๐ด๐ต.
๐๐ฌ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ ๐ข๐ญ ๐ป๐ฐ๐ท๐ฆ๐ฆ๐ญ ๐ซ๐ข๐ข๐ณ ๐ข๐ข๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ท๐ฆ๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ฏ.
๐๐ข๐ข๐ณ๐ฐ๐ฎ ๐ช๐ด ๐ฆ๐ณ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต๐ด ๐ธ๐ข๐ต ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฎ๐ช๐ซ ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ต?โ
Mooi mens, ik denk dat jij dat gevoel van moedeloosheid en wanhoop wel kent, toch?
Waarschijnlijk heb jij in je leven ook een heleboel dingen geprobeerd, een heleboel dingen die even werken, en daarna nooit meer.
Oprah zei ooit: โAlle diรซten werken, als je ze maar lang genoeg volhoudt.โ
En dat is de uitdaging: het volhouden.
Vaak zijn we op zoek naar iets dat ons kan helpen om โde knop om te zettenโ, maar we zoeken het omzetten van de knop op de verkeerde manier.
Als je wil dat iets voor je werkt, dan is het belangrijk dat je snapt hoe mensen veranderen.
In het proces van verandering is er namelijk absoluut een moment dat je โde knop om kunt zettenโ.
Een magisch momentโฆ
Een moment dat iedereen tegenkomt.
Maarโฆ bij sommige mensen helpt dat moment hen om oude patronen los te laten en nieuwe te creรซren en bij anderen
โพ zorgt dit moment er juist voor dat je terugvalt.
Als jij het gevoel hebt dat alles wat je probeert keer op keer mislukt, dan is deze Eetbui Vrij Levensles voor jou.
Want in de sessie van vandaag ga ik met je delen:
โพย Waarom sommige mensen wel van hun eetbuien af komen en anderen keer op keer terugvallen.
โพย Wat het moment is dat je de knop kunt omzetten (of kunt falen).
โพย Welke 4 fases je moet doorlopen als je een blijvende gedragsverandering wilt creรซren.
โพย En wat je kunt doen om te veranderen en hoe je verandert.
Om dat aan je uit te leggen, wil ik je een verhaal vertellen.
In een licht en warm koffietentje zat een alleenstaande moeder te werken aan haar droom. De droom om een kinderboek te schrijven over magie, heksen en tovenaars, over vriendschap en verlies, over vallen en opstaan.
Ondanks dat het een kinderboek was, schreef ze het verhaal eigenlijk voor zichzelf.
Ze had veel tegenslag gehad in haar leven; ze had een moeilijke relatie en scheiding achter de rug, haar moeder was net overleden en ze had geen werk en leefde van een uitkering.
Doordat ze het financieel zo moeilijk had, was het eigenlijk niet mogelijk voor haar om haar tijd te besteden aan het schrijven van haar boek, maar ze zette door en uiteindelijk had ze vol trots haar manuscript afgerond.
Ze stuurde haar manuscript naar elk mogelijke uitgever, wetende dat er ergens, verborgen in de donkere spelonken van het uitgeversrijk, iemand was die geloofde in de magie van haar woorden.
Vol verwachting hield ze haar brievenbus in de gaten, wachtende op de reacties van de uitgevers. En de brieven kwamenโฆ.
Brief na briefโฆ die haar beleefd meedeelden dat ze niet geรฏnteresseerd waren in het publiceren van haar boek.
ย
Mooi mens, jij weet als geen ander hoe het voelt om er keer op keer voor te gaan, en keer op keer te falen, toch? Net als deze jonge schrijfster probeer jij al jaren je leven te veranderen en je vreet-dieetpatroon te doorbreken.
ย
Je probeert het ene na het andere dieet, volgt de ene na de andere coach, en in het begin gaat het even goed.
ย
โพย Maar dan gebeuren er weer dingen waardoor het niet makkelijk is om door te gaan en je weer eetbuien krijgt.
ย
Je herpakt je, en je probeert het opnieuw, en weer gaat het even goed. Tot er een moment komt dat je er doorheen zit, je opgeeft en denkt ~ dit werkt niet voor mij, ik moet een andere manier zoeken om me te helpen ~
Mooi mens, jij en ik hebben allebei ervaren hoe lastig het is om van eetbuien af te komen.
Er is een moment dat het goed gaat, en er komt keer op keer weer een moment dat we het gevoel hebben dat het ons ๐ฃ๐ค๐ค๐๐ฉ gaat lukken om Eetbui Vrij te leven.
Een moment dat je besluit om op te geven.
โ Misschien heb jij dat moment als je moe bent, en je denkt ~ Ik heb er nu de kracht niet voor. ~
โ Of geef je op als je 1 koekje eet en je denkt ~ Fuck it, nu is het toch al mislukt! ~
โ En het kan zelfs zijn dat je dat voelt, als je weer een mailtje van mij krijgt en denkt ~ Ik heb al zo lang niet mijn oefeningen gedaan, laat maar zitten. ~
Als jij nu nog steeds last heb van eetbuien, dan weet jij ook dat er steeds weer opnieuw een moment komt dat je denkt ~ DIT WERKT NIET VOOR MIJ ~
Dat is hรฉt MOMENT DAT ALLES KAN VERANDEREN.
โพย Het punt waarop je de knop kunt omzetten.
Het lastige is dat de meeste vrouwen dat moment juist zien als het moment dat ze hebben gefaald, het moment dat het toch niet werkt.
We denken dat verandering betekent dat we moeten veranderen vรณรณrdat we een eetbui hebben, dat het hebben van een eetbui bewijst dat het niet werkt.
Maar dat is niet zo.
Als kind wist jij instinctief dat vallen niet betekende dat je had gefaald. Je wist instinctief dat je altijd weer moest opstaan als je wilde leren lopen.
Als kind hoefde niemand jou uit te leggen hoe je nieuw gedrag kon aanleren.
Maar omdat jij en ik als volwassen hebben gevoeld dat falen niet fijn is, hebben we als het ware โontleerdโ hoe verandering echt werkt.
Als we kijken naar hoe mensen een gedragsverandering creeren. Dan zien we dat mensen leren in vier fasen.
In eerste instantie ben je onbewust onbekwaam. En als tweede word je bewust onbekwaam. Drie is, bewust bekwaam. En vier is, onbewust bekwaam. Dus stel je voor dat je anderhalf bent en je leert lopen. Of misschien kun je nog niet eens lopen en je bent nog aan te kruipen. Dan weet je eigenlijk niet dat je onbekwaam bent in het lopen. Want je bent nog volop bezig met kruipen.
Dus op dat moment ben je in fase รฉรฉn onbewust onbekwaam. Maar dan komt er een moment dat je je realiseert, hey. Wacht even, papa en mama die kunnen lopen. Mijn broertjes en zusjes die kunnen lopen. Mensen om mij heen kunnen lopen. En ik kan dan niet. Je ziet dat andere mensen opstaan en lopen. Je realiseert je dat jij dat niet kan.
Nou, dan zeg ik je realiseert je. Maar als baby realiseer je je dat natuurlijk niet bewust. Maar er is wel iets in een baby, in een kind, wat ziet.. Andere mensen kunnen iets en ik kan dat niet. Op dat moment ben je er dus van bewust dat je onbekwaam bent. Dat is fase 2 bewust onbekwaam. En dan ga je oefenen met lopen.
En dat is helemaal niet makkelijk. Je gaat staan, je valt weer op je luier billetjes, je gaat weer staan, je trekt je op. Aan de rand van een tafel, je loopt tussen papa en mama in. En er zijn momenten dat het steeds beter gaat. En momenten dat je weer valt. En in die fase merk je dat het lopen wel lukt, maar niet altijd. Er zijn momenten dat je valt en opstaat. Je moet ontzettend je best doen om daadwerkelijk te kunnen lopen. En als je heel veel valt en je staat keer op keer weer op. Dan komt er inderdaad een moment dat je redelijk goed zelfstandig kunt lopen, zonder dat je jezelf vast hoeft te houden aan je vader, of je moeder of de tafel.
Maar dan ga je met papa en mama naar boven. En moet je de trap op lopen en realiseer je je, oke.. Ik kan wel lopen als het plat is, maar de trap, dat is nog wel een uitdaging. En dan ga je met papa en mama naar het strand. En realiseer je je, oke.. lopen op een vaste grond is heel erg anders dan lopen op het zachte zand.
โ Dus zo komen er steeds weer nieuwe uitdagingen, waarin je als het ware je vaardigheid om te lopen weer moet bijschaven. En dan komt er een moment dat je kunt lopen, zonder dat je erover nadenkt. Dat je de trap op rent, dat je een stoepje neemt, dat je op het strand loopt, dat je in de bergen loopt, dat je zelfs in het water loopt.
Dat je jezelf uitdagingen geeft als je gaat lopen, bijv. tijdens een crossfit training en je gaat sprinten. En dat je eigenlijk er nooit meer bij stilstaat dat lopen ooit moeilijk voor je is geweest. En dat is het punt waar we op het pad van Eetbui Vrij Leven allemaal naartoe willen. We willen Eetbui Vrij zijn. We willen onbewust bekwaam zijn, er niet over na hoeven te denken en geen eetbuien meer hebben.
Dat om daar te komen, er een heel lang pad is van vallen en opstaan. Net als een baby, als een kind, als een peuter, ben je eerst aan het leren om Eetbui Vrij te leven als er geen enkele obstakel is in je leven. Als alles lekker gaat, als alles op rolletjes staat. En dan kan het zijn dat je dat gaat oefenen, en dat dat heel erg lekker gaat. En dat je dan een trap tegenkomt, om maar even in de metafoor van het lopen te blijven. En dat je merkt ooh wacht even. Dit is een periode, of een moment, of een situatie waarin opeens weer heel veel aandacht van mij wordt gevraagd om te zorgen dat ik nog steeds Eetbui Vrij blijf. En dat kan bijvoorbeeld het weekend zijn.
Of dat kunnen de feestdagen zijn. Of dat kan een vakantie zijn. Wat voor jou ook maar een andere context of een andere situatie is. En dan kan het zijn dat in die context en in die situatie je zo nu en dan weer op je luierkont valt. En dat je weer komt te zitten. En dat je je realiseert, poeh dat was helemaal niet makkelijk.
En toch is het op het moment dat je op dat moment weer opstaat en gaat oefenen om die trap te lopen. Dat is het moment dat je gaat leren en dat je vooruitgaat. Maar dat is ook vaak het moment dat mensen zich realiseren, zie je wel, dit lukt niet, ik ga nooit leren lopen. Deze techniek die werkt gewoon niet voor mij. Kruipen, dat kon ik gewoon goed. Maar leren lopen, dat wordt niks voor mij. Mijn broertjes kunnen lopen, mijn vader en moeder kunnen lopen, mijn zusje kan lopen maar lopen, dat ga ik nooit leren. En dat is hoe het vaak doen. Als we Eetbui Vrij proberen te leven, toch? Er zijn momenten dat het goed gaat. En er zijn momenten dat we weer snoepen en dat we weer een Eetbui hebben.
En dat zijn de momenten dat we tegen onszelf zeggen: zie je wel, ik wist het wel. Dit werkt niet voor mij. En dat zijn juist de momenten dat we kunnen groeien. Dat we onszelf kunnen oefenen, dat we kunnen trainen. En dat we steeds meer stappen kunnen zetten op weg naar onbewust bekwaamheid. En daarom is het heel erg belangrijk dat je verandert hoe jij probeert te veranderen.
Het is belangrijk dat je je realiseert dat je het juist leert uit je comfortzone. Juist als je merkt dat het moeilijk is, heb jij de mogelijkheid om te groeien. Groeien en Eetbui Vrij Leven train je niet op het moment dat het makkelijk gaat. Dat het lukt, dat alles meezit. Juist als je een eetbui hebt gehad, als je hebt gesnoept, als je op je kont bent gevallen, om het zo maar even te zeggen. Dat is het moment waarop je je rot voelt. Waarop je teleurgesteld bent in jezelf. Misschien wel, waarop je boos bent op jezelf, of jezelf haat. Dat is het moment waarop je kunt leren. Dat is het moment waarop je de knop kunt omzetten. En verder kunt gaan met groeien. Dus, op het moment dat je het lastig vindt, op het moment dat je geen zin meer hebt.
Op het moment dat je op wil geven, groei je het meeste. Het is daarom zo ontzettend belangrijk dat jij voor jezelf doorgaat krijgen wat er gebeurt in jouw mindset, waardoor je in plaats van op dat moment een knop om te zetten en doorgaat, het bijltje erbij neergooit.
ย
En daarom gaat de 24/7 Goed Voor Jezelf Zorgen Challenge deze week over het analyseren van het gedrag dat jij doet, waardoor je niet de knop omzet. Ik zie je in de volgende sessie.